تجارب مربیان و دانشجویان از اجرای برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه پرستاری: یک مطالعه کیفی

مقدمه: حرکت سیستم خدمات بهداشتی درمانی به سمت تخصص گرایی، لزوم تربیت پرستاران متخصص بالینی را در مقطع کارشناسی ارشد مطرح نمود. رشته کارشناسی ارشد ویژه پرستاری به عنوان یک رشته نوپا جهت تربیت پرستاران متخصص بالینی در این راستا طراحی و اجرا شده است که در عین حال چالش هایی را برای دانشجویان و مربیان بدنبال داشته است. هدف از مطالعه حاضر تبیین تجارب مربیان و دانشجویان از اجرای برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه پرستاری در مشهد می باشد. روش: مطالعه کیفی حاضر به روش تحلیل محتوی مرسوم در سال 1392 انجام شده است. مشارکت کنندگان شامل 12 نفر (7 مربی و 5 دانشجوی سال آخر و فارغ التحصیل کارشناسی ارشد ویژه پرستاری) بوده که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. محیط پژوهش دانشکده پرستاری و مامایی شهر مشهد می باشد. روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار به مدت 60-30 دقیقه و نمونه گیری تا اشباع داده ها ادامه یافت. مصاحبه ها به زبان فارسی انجام شده و بلافاصله نسخه نویسی و به کمک نرم افزار وان نوت تحلیل شد. متن مصاحبه ها چندین بار بازخوانی شد. ابتدا کدهای باز استخراج گردید و بعد از چند بار مرور بر اساس تشابه معنایی در زیرطبقات دسته بندی شد و در نهایت زیرطبقات مشابه به لحاظ معنایی در طبقات اصلی قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تبیین تجارب دانشجویان و مربیان از اجرای برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه پرستاری منجر به ظهور 4 طبقه اصلی شامل حد و مرزهای رشته: گردابی از ابهام و سردرگمی، تلاش در جهت القای هویت حرفه ای به دانشجو، محدودیت در منابع انسانی کارآزموده و ناهمگنی دانشجویان شد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه کیفی حاضر، نشاندهنده برخی چالشها در نحوه اجرا و نیز محتوای برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه پرستاری و کمبود در منابع انسانی بود که انجام مطالعات دیگر و لزوم بازنگری در برنامه درسی کارشناسی ارشد ویژه را جهت تغییر سیاستگذاری های مربوط به این رشته نو پا در پرستاری مطرح می کند.